1. nikime ilham veren bir ismet özel şiiiri

    " ben halka bakinca gümüş tirnakli kisraklar
    sirça kirpikli gelinler huylanir.
    ben halka bakinca terlenirim
    yaslanirim tarlalarin gölgesine, tozuna
    kirlenir gülkurusu mendilim.
    benim rengimle kim yarişabilir
    sancimi kimler altedebilir ben halka bakinca?
    ben ki kazdim, küredim, ellerimle boşalttim geceyi
    yildizlari, hüznü ordan firlatip attim,
    sonra ordan firtinali bir tüzeyle halka bakinca
    yeniden yaralandim dünya irmaklarindan.

    dünyanin irmaklari dedigim yer
    aydinlik, gülümserlik ve sevda
    oysa halkin göz çukurlari çamurlanmiştir
    kani ilgit ilgit akar, kani kara
    yazlik sinemalarda, üniformalar altinda
    banknotlarin, kiravatlarin saltanatiyla
    çürütülmektedir halk.
    gözlerim
    ne güzeldir halka bakinca
    gözlerimde bögürtlendir
    avuçlarimda nar,
    ayaklarini çiplatip sulardan geçen çocuklar
    sevinçle kipirdatir yapraklarimi.
    halkim
    piçaklanmiş bir kadin gibidir
    kaygular içinde yapayalniz
    zehirli çiçeklerin ugultusu
    uzaklaşmaz kulaklardan.

    gözlerim
    neden güzeldir halka bakinca
    beni neden küflemez o çökertilmiş anlam
    herdaim karnimda tikili duran şafak
    dünyalar biriktirir halk adina?
    çünkü bana göbek bagimdan işliyor toprak
    hançeri ellerinde neşter kilan
    arkadaşlarim var daglarda.
    kara yerden kirmizi gelincikler biterken
    leylekler kirlenirken bin bereket ugruna
    şeffaf, bakire kizlar pencerelerden
    kaçirilmak için elederken delikanlilara
    o zaman benim gözlerim işte
    kavi bir mavzer olur halka.
    kanima kizgin demirler sokulur
    ben halka bakinca
    kömür kokusunda yüzlerim kabarir
    kalbim uyanir gires lekelerinden
    gök gürülder köleler kipirdanir
    uykumun rengi yayilir dünyaya
    uykum çünkü uçari, çünkü hovarda
    şafaklarin öncesidir.
    sazaklar içinde bir çocugu emzirir
    çaputlara sarilmiş çürüksüz çocugu
    ben halka bakinca.

    yaşamak güzeldir
    gözlerim daha güzel
    gözlerim daha güzel halka bakinca
    ve sürülmüş topragi
    yaratkan beyni
    işleyen elleri huylandiran bakişlarim
    yani insan türünün var kilan hiz
    yani hatta tarlalarda
    döl yataklarinda bile oyalanmayan
    savaşin, sevdanin rengi
    her güzellik bu rengin ardindadir
    yaşamak bir başina bu rengi geçebilmez
    'ölümden korkup da sonunu sayan
    ölür gider yar koynuna giremez.' "